Άλλο άνδρας και άλλο ζώο…

Σάλο έχει προκαλέσει στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ ο ξυλοδαρμός γυναίκας από το ζώο που παντρεύτηκε. Λέω ζώο γιατί σίγουρα αυτός δεν είναι άνθρωπος και κυρίως δεν είναι άνδρας.

Αυτό το αποδεικνύει και το γεγονός ότι έβριζε και άλλες γυναίκες που τον αποδοκίμαζαν αλλά μόλις προκάλεσε και έναν άντρα που τον αποδοκίμαζε, αυτός του έριξε μερικές ψιλές και το ζώο έβαλε την ουρά στα σκέλια και απομακρύνθηκε.
Γιατί όμως προκάλεσε τόση εντύπωση αυτό το περιστατικό; Μήπως γιατί έγινε δημόσια και ενώ με την δημοσιότητα που πήρε διαπομπεύθηκε μεν ο θύτης αλλά μαζί του διαπομπεύθηκε και το θύμα.
Και ίσως οι αντιδράσεις του κόσμου να γλύτωσαν αυτή την γυναίκα από τα χειρότερα, αλλά μόνο εκείνη την στιγμή.   
Ποια θα είναι όμως σήμερα, αύριο ή μεθαύριο η τύχη αυτής της γυναίκας πίσω από τους τοίχους και τα κλειστά παράθυρα ενός σπιτιού; Ποια είναι η τύχη χιλιάδων γυναικών που βρίσκονται στην ίδια θέση;
Το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας φαίνεται να υπάρχει σε μεγάλο βαθμό αλλά δεν γίνεται γνωστό γιατί τα θύματα, για διάφορους λόγους το καθένα, δεν αντιδρούν και δεν μιλάνε για το πρόβλημα τους με αποτέλεσμα να μην δέχονται την βοήθεια που έχουν ανάγκη. Οι γυναίκες αυτές έχουν ανάγκη Νομικής ή Ψυχολογικής υποστήριξης και σε κάποιες περιπτώσεις και προστασίας. Υπάρχουν δομές για την υποστήριξη κακοποιημένων γυναικών αλλά δυστυχώς καταφεύγουν σ’ αυτές πολύ λίγα θύματα. Τα νούμερα είναι απογοητευτικά.  
Στα πέντε χρόνια λειτουργίας της γραμμής  υποστήριξης SOS 15900 της Γενικής Γραμματείας Ισότητας, 26.500 ήταν οι κλήσεις από γυναίκες και 350 τα emails, 15.000 γυναίκες έχουν απευθυνθεί σε συμβουλευτικά κέντρα, ενώ 750 γυναίκες  έχουν φιλοξενηθεί στους ξενώνες και στις δομές της. Δηλαδή ετησίως μόνο 150 γυναίκες Πανελλαδικά ζήτησαν και είχαν προστασία.
Νομίζω ότι μερικές από τις κυριότερες αιτίες είναι η έλλειψη ενημέρωσης, η λανθασμένη άποψη για το τι θα γίνουν τα παιδιά (εάν υπάρχουν) και η γνώμη του κοινωνικού περίγυρου. Σημαντικό ρόλο πρέπει να παίζει και η οικονομική εξάρτηση κάποιων γυναικών από το ζώο που ασκεί βία επάνω τους. Και η βία δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο. Υπάρχει η σωματική βία, η λεκτική βία, η σεξουαλική βία και σε κάποιες περιπτώσεις πάνω από μια από αυτές τις περιπτώσεις βίας που ασκεί το ζώο.
Δεν χρησιμοποιώ την λέξη άνανδρος γιατί το ένα συνθετικό της είναι η λέξη άνδρας και αυτοί δεν είναι. Ο άνδρας είναι το ένα στήριγμα της συντρόφου και των παιδιών του. Το άλλο είναι η γυναίκα. Όμως αυτός ο «μικροτσούτσουνος» (διαπιστωμένο ότι όλοι αυτοί που καταφεύγουν στην σωματική βία θέλουν να καλύψουν αυτό το κόμπλεξ τους) δεν θα έπρεπε να ντρέπεται μόνο γιατί πλάκωσε τη γυναίκα του μπροστά στον κόσμο. Αυτός και οι όμοιοι του θα έπρεπε να ντρέπονται περισσότερο για όσα κάνουν μέσα στο σπίτι τους, μακριά από τον κόσμο…
Και μαζί να ντρέπονται οι φίλοι τους, οι συγγενείς τους και οι γείτονες τους, που σίγουρα έχουν αντιληφθεί αυτή τι συμβαίνει και δεν πράττουν αυτό που πρέπει. Να ασχοληθούν.
Γιατί ζώα σαν αυτούς, τρέφονται από το «που να μπλέξω τώρα…». Να μπλέξεις ρε φίλε. Κι όχι μόνο για την γυναίκα που την δέρνει το ζώο, αλλά και για τα παιδιά. Να μπλέξεις γιατί είναι απροστάτευτα. Και η γυναίκα και τα παιδιά. Να μπλέξεις γιατί η εικόνα στο Στάδιο και το βίντεο που τράβηξε μια κοπέλα, που δεν φοβήθηκε να μην μπλέξει, δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό στην Ελλάδα του σήμερα. Μην σου πω ότι είναι συνηθισμένο κιόλας.
Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν, όμως, οι γυναίκες ότι υπάρχουν αυστηροί νόμοι για το ζώο που τις κακοποιεί.
Θα πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουν οι γυναίκες ότι σημαντικότερη είναι η αξιοπρέπεια τους, έστω με όποιες δυσκολίες επιβίωσης, από τον εξευτελισμό της προσωπικότητας που υφίστανται. Και αν υπάρχουν παιδιά καλό θα είναι να μεγαλώνουν σε ένα καλό και ήρεμο περιβάλλον παρά σε συνθήκες βίας και αγριότητας.
Γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχει ενημέρωση και κάλυψη για όλες αυτές τις γυναίκες. Επειδή όμως τα ευχολόγια και οι αφορισμοί δεν λύνουν το πρόβλημα εδώ και λίγο καιρό ετοιμάζουμε στην Λάρισα, μια παρέα ευαισθητοποιημένων ανθρώπων, μια Ομάδα Στήριξης κακοποιημένης γυναίκας. Για να την ενημερώνουμε και για να της παρέχουμε βοήθεια με στήριξη κάθε μορφής. Νομική ή ψυχολογική και αν τα καταφέρουμε και υλική. Και αλίμονο στο ζώο που θα πέφτει στην αντίληψη μας. Θα το κυνηγάμε αλύπητα με όπλο τους Νόμους και συμμάχους τις αρχές που για να λειτουργήσουν χρειάζεται καταγγελία. Θα καταγγέλλουμε και κυνηγάμε κάθε περιστατικό που θα πέφτει στην αντίληψη μας.
Γιατί αυτά τα ζώα δεν χρειάζονται οίκτο…   
Φώτης Βακιρτζηδέλης