Τρίτη αγωνιστική, δύο κακές εμφανίσεις, και ένα αποτέλεσμα όχι κακό αλλά που ήρθε δύσκολα. Και η απογοήτευση να ξεχειλίζει.
Στο ποδόσφαιρο, όπου η κάθε ομάδα η ο κάθε παράγοντας (διοικητικός, προπονητής η ποδοσφαιριστής) κουβαλάει στο σήμερα τα βάρη η τις δάφνες του χθες, παρθενογένεση δεν νοείται. Προκαλεί λοιπόν στον καθένα μας εσωτερικές αντιδράσεις η προσπάθεια των ανθρώπων της ΠΑΕ να εμφανιστούν ως οι δημιουργοί της νέας μεγάλης ΑΕΛ, που διαθέτοντας λευκό ποδοσφαιρικό μητρώο εξεγείρονται κατά των ‘’άδικων’’ κριτικών. Όμως τόσο η κριτική όσο και οι κριτικοί έχουν σαν αφετηρία την αγάπη για την ομάδα και προορισμό την επιτυχία της, ακόμη και ακολουθούν λάθος δρομολόγιο. Στην περίπτωση μάλιστα των τελευταίων κριτικών, όπου η διοικητική και προπονητική ηρεμία ξεπέρασε τις αντοχές και τις αγωνίες του μέσου φίλαθλου, η προσπάθεια να καλυφθεί η αδυναμία της ομάδας στο σκοράρισμα και να ενοχοποιηθεί η μερίδα των διαμαρτυρομένων αποκτά περίεργα έως ύποπτα στοιχεία. Οι υπεύθυνοι (;) που μέχρι χθες μιλούσαν για την ομάδα με τις υψηλές βλέψεις, σήμερα παρατηρούν ψύχραιμοι αν όχι ατάραχοι την στασιμότητα της ομάδας και όταν δεν οικτίρουν την τύχη, καταγγέλλουν τις ‘’μικρόψυχες’’ νοοτροπίες και τις‘’καταγγελτικές’’ λογικές. Αλλά στην Λάρισα ζούμε και, ευτυχώς, γνωριζόμαστε. Γνωρίζουμε (από την εποχή του Πηλαδάκη), ποιοι είναι αυτοί που ανοίγουν πόλεμο με τον κάθε πρόεδρο ή κάθε προπονητή από την πρώτη μέρα που θα έρθουν στην ομάδα, και ποιοι είναι οι φίλαθλοι γκρινιάζουν γιατί περίμεναν κάτι περισσότερο και που στο τέλος άλλο πληρώνουν και άλλο παίρνουν. Το άγχος, η αγωνία και οι φόβοι για την πορεία της ομάδας είναι δικαιολογημένο. Ακόμη και οι διαμαρτυρίες έχουν κάποια βάση αν και είναι νωρίς για να αρχίσει ένας νέος εμφύλιος πόλεμος. Συμφωνώ με όλα αυτά εκτός από κάποιες ακραίες συμπεριφορές που περιλαμβάνουν χυδαιολογίες ή ακόμη και απειλές. Δεν μπορείς φίλε συνοπαδέ να απειλήσεις κάποιον που βάζει (ή δε βάζει) χρήματα και αγοράζει μια επιχείρηση. Γιατί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο η κάθε ΠΑΕ είναι μια επιχείρηση ενώ η κάθε ομάδα (το σήμα της, το χρώμα της φανέλας της και η ιστορία της) είναι μια ιδέα στην οποία πιστεύουν οι οπαδοί της. Αυτά τα δυο είναι ξεχωριστά αλλά και αλληλένδετα. Τώρα αν μια επιχείρηση δεν πάει καλά και την πολεμήσεις ίσως την βουλιάξεις αλλά μαζί της θα βουλιάξεις και την ομάδα που αγαπάς με πάθος. Και ας μην μπερδεύουμε τον πόλεμο με την κριτική που κάθε οπαδός έχει δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να κάνει.
Και ας πάμε στην διοίκηση.
Κύριοι ας μην βαυκαλιζόμαστε με την περσινή 1η θέση και από την φετινή ελπίδα ότι θα είναι καλή και εύκολη. Οι μέχρι σήμερα εμφανίσεις της ομάδας δεν είχαν την ίδια αύξηση ποιότητας που είχαν οι τιμές των εισιτηρίων. Δεν ζητάμε πρωτάθλημα η συμμετοχή στο τσάμπιονς λίνγκ, ζητάμε όμως η αδρεναλίνη να τρέχει στο αίμα μας από το καλό ποδόσφαιρο και όχι από την αγωνία όπως συμβαίνει μέχρι τώρα. Στο περασμένο πρωτάθλημα πετύχαμε πολύ σπουδαία για την κατηγορία πράγματα.
Εφέτος όμως δεν φαίνεται ότι βαδίζουμε στα ίδια μονοπάτια. Μας ξεκαθαρίσατε, κύριοι, ότι δεν θα κάνετε μεταγραφές εντυπώσεων αλλά ουσίας και όλοι συμφωνούμε μαζί σας. Ούτε εμείς θέλουμε μεταγραφές αεροδρομίου (εξάλλου η Λάρισα δεν έχει αεροδρόμιο για ενθουσιώδεις υποδοχές) αλλά θέλαμε τον παίχτη που θα κάνει την διαφορά. Ίσως έχουμε καλά ‘’εργαλεία’’ η καλούς ‘’εργάτες’’ αλλά δεν έχουμε τον παίχτη που θα κάνει την διαφορά, τον παίχτη που θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του στα δύσκολα. Δεν θα προσπαθήσω να υποκαταστήσω ούτε τον προπονητή ούτε τους συνεργάτες του. Δεν νομίζω ότι οι γνώσεις μου και οι δυνατότητες μου μπορούν να συγκριθούν με τις αντίστοιχες δικές τους. Αλλά νομίζω ότι μπορώ να δω ότι κάτι λείπει από αυτή την ομάδα, και μπορώ να νιώσω την ποδοσφαιρική ανία που συχνά μου προσφέρει. Και σίγουρα δεν θα δεχτώ για πολύ καιρό το ‘’υπομονή, όλα θα γίνουν’’. Ζήτησαν πίστωση χρόνου και την έχουν. Ξέχασαν όμως να μας πουν όμως πόσος είναι αυτός ο χρόνος για να ξέρουμε και μείς τι μπορούμε να περιμένουμε και πότε. Μας υποσχέθηκαν την ομάδα που ονειρευόμαστε αλλά μέχρι σήμερα αυτό δεν φαίνεται. Ίσως κάποια πράγματα να μην τους πήγαν καλά. Αλλά ας μην βαφτίζουν την μεταγραφική λιτότητα «υπευθυνότητα» και ας μην βαφτίζουν την μουρμούρα και την απογοήτευση του κόσμου «πολεμική». Ας μην ξεχνούν ότι –και στο ποδόσφαιρο- κάποτε βγαίνει ο λογαριασμός και πρέπει να πληρωθεί. Και προς αποφυγή κάθε παρεξηγήσεως όλα αυτά γράφονται γιατί είμαι υπέρ της Διοίκησης και του προπονητή αλλά περιμένω να δω να υλοποιούνται οι υποσχέσεις τους.
Και θα κλείσω αυτό το σημείωμα απευθυνόμενος και στις δυο πλευρές (οπαδούς και Διοίκηση). Σε κάθε οικογένεια υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, παρεξηγήσεις και ίσως και εντάσεις. Αλλά οι ύβρεις και οι “τσαμπουκάδες” –ένθεν και ένθεν- μόνο κακό θα κάνουν στην ΑΕΛ όλων μας.