Συνέντευξη στον Φώτη Βακιρτζηδέλη
Ο Δημήτρης Καστανάρας έχει γεννηθεί, ζει και εργάζεται στην Λάρισα. Με την φωτογραφία ασχολείται από το 1986.

Έχει συνεργαστεί, σαν ανεξάρτητος φωτορεπόρτερ, με πρακτορείο και με αρκετά ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης καταγράφοντας την καθημερινότητα μέσα από τις πολιτικές εξελίξεις και κάνοντας πολλά οδοιπορικά, φωτογραφίζοντας και αρθρογραφώντας, εντός και εκτός Ελλάδας. Οι φωτογραφίες του συνήθως απεικονίζουν σκηνές και πορτρέτα δρόμου, τοπία.
Έχει παρουσιάσει τρείς ατομικές εκθέσεις :
‘’ Ο τοίχος μιλάει ... Ακούς ? ‘’ 18-11-2016 Λάρισα
‘’ Σε άλλη διάσταση ‘’ 7-7-2014 Αγιά Λάρισας
'' Ένας τόπος, μία λίμνη ''15-5- 2012 Λάρισα
και έχει λάβει μέρος σε πάρα πολλές ομαδικές εκθέσεις της Φωτογραφικής Λέσχης Λάρισας.
Είμαι από τους θαυμαστές της δουλειάς του και έτσι μια συνέντευξη μαζί του ήταν πρόκληση στην οποία δεν αντιστάθηκα.
-Δημήτρη από πότε ασχολείσαι με την φωτογραφία;
-Ασχολούμαι τριάντα χρόνια με την φωτογραφία.
-Τι είναι για σένα η φωτογραφία;
-Αν το δούμε απλά τεχνικά η φωτογραφία δεν είναι τίποτα άλλο από την καταγραφή της αντανάκλασης φωτός των σωμάτων, αντικειμένων κ.τ.λ.  Η  αντανάκλαση αυτή καταγράφεται σε μια φωτοευαίσθητη επιφάνεια ( φίλμ, αισθητήρας ). Σε ότι με αφορά είναι ένα χόμπι που έγινε επάγγελμα. Είναι και κάτι παραπάνω όμως. Η φωτογραφία είναι ένα μέσο με το οποίο μαθαίνουμε να βλέπουμε το συνηθισμένο.
Είναι η αγωνία του φωτογράφου να ‘’κλειδώσει’’ την στιγμή για πάντα. Η φωτογραφία είναι τέχνη, είναι πάθος, αγάπη για την στιγμή, μνήμη, ταξίδι, γνώση. Όπως κάθε μορφή τέχνης , είναι αλήθεια και ψέμα μαζί. Είναι ένα κομμάτι χαρτί που είναι γεμάτο με χημικά και χρώματα και από την άλλη πολλά συναισθήματα.
-Έχεις κάνει πολλά οδοιπορικά. Ποια είναι τα στοιχεία που πρέπει να γνωρίζει ο φωτογράφος για να βγάλει ένα καλό οδοιπορικό;
-Πρέπει να γνωρίζεις κάποια στοιχεία για την πόλη ή το μέρος που πας να κάνεις το οδοιπορικό. Πρέπει να γνωρίζεις τα ιδιαίτερα σημεία που θα φωτογραφίσεις. Μετά είσαι με το ρολόι στο χέρι ώστε να φωτογραφίσεις το κάθε σημείο, μνημείο, κτίριο ή τοπίο, την σωστή ώρα με τον κατάλληλο φωτισμό που θα αναδείξει το θέμα σου και θα μείνει στο μυαλό του αναγνώστη.
-Ασπρόμαυρη ή έγχρωμη φωτογραφία;
-Μ’ αρέσει ποιο πολύ η ασπρόμαυρη φωτογραφία. Είναι για μένα ποιο δυνατές. Σερβίρουν στα μάτια του θεατή αποκλειστικά και μόνο το θέμα. Ο εγκέφαλός μας αφοσιώνεται αποκλειστικά στο θέμα εφόσον δεν υπάρχει χρώμα για να σκεφτεί και να αποκωδικοποιήσει περαιτέρω την σημασία του, κάνοντας έτσι το θέμα ποιο δυνατό. Μια ασπρόμαυρη φωτογραφία μπορεί να βγάλει έναν τόνο μελαγχολίας αλλά και νοήματος ανάλογα με το θέμα της.
Μια έγχρωμη φωτογραφία στοχεύει τις περισσότερες φορές στην ευεξία που προκαλεί.
-Θεωρείς την ψηφιακή φωτογραφία εφάμιλλη με το φιλμ;
-Κάνω και τα δυο αλλά είμαι εραστής του φιλμ. Τραβάω ακόμη και με lumpiter με 12κάρι καρούλι. Είναι άλλη η αίσθηση του φιλμ. Είναι σαν να γεννάς εσύ την φωτογραφία. Με την ψηφιακή αν δεν σου αρέσει κάποια την σβήνεις και ξανατραβάς. Με το φιλμ πρέπει να πετύχεις τη στιγμή. Μετά έχεις την προσμονή να εμφανίσεις το φιλμ να δεις τι πέτυχες και η μεγαλύτερη χαρά είναι να εκτυπώσεις στο χαρτί την φωτογραφία. Δεν είναι απλά ένα χαρτί με πολλά χημικά, κρύβει απερίγραπτα συναισθήματα.
-Η τεχνολογική εξέλιξη είναι φρένο στο να υπάρχουν πια μεγάλοι φωτογράφοι;
-Όχι γιατί η φωτογραφία είναι κυρίως ένστικτο. Και στην Ελλάδα έχουμε πολύ καλούς φωτογράφους και φωτορεπόρτερ. Παράδειγμα ο πρόσφατα αδικοχαμένος Γιάννης Μπεχράκης ο οποίος κατέκτησε ακόμη και βραβείο Pulitzer.
-Ο φωτογράφος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καλλιτέχνης;
-Ο πραγματικός φωτογράφος είναι καλλιτέχνης. Όμως η φωτογραφία θα μπορούσε θεωρητικά να χωριστεί σε δυο κατηγορίες:
Εφαρμοσμένη Φωτογραφία και Καλλιτεχνική Φωτογραφία
Η πρώτη περιλαμβάνει πολλά γνωστά και απολύτως χρήσιμα μας είδη φωτογραφίας: φωτογραφία γάμου, διαβατηρίου, μόδας, διαφημιστική, κάλυψη εκδηλώσεων, ρεπορτάζ, ταξιδιωτική κλπ. – καμία σχέση βέβαια το ένα είδος με το άλλο!
Η δεύτερη περιλαμβάνει διάφορα είδη που κι αυτά δεν έχουν και πολλά κοινά μεταξύ τους – εκτός από το ότι τα αντιμετωπίζουμε ως τέχνη! Εδώ σταματάει η εφαρμογή, η δουλειά και η σκοπιμότητα και μένει μόνο η ανάγκη μας για συγκίνηση, περισυλλογή ή αισθητική ευχαρίστηση.
Η φωτογραφία είναι προσωπική δημιουργία, κοινωνική δημιουργία. Είναι έκφραση.
-Ποια φωτογραφία σου θεωρείς ότι είναι η καλύτερη σου;
-Η καλύτερη φωτογραφία ,είναι αυτή που δεν έβγαλα ακόμη!!!