Πάντα το Editorial είναι ένα προσωπικό σημείωμα του “εκδότη” που γράφει ελεύθερα ότι ο ίδιος σκέφτεται.
Έτσι και αυτό δεν θα ξεφύγει από τα καθιερωμένα.
Μεγάλωσα στις δεκαετίες που μεσουρανούσαν το “ΡΟΜΑΝΤΖΟ” και το “ΝΤΟΜΙΝΟ”, μετά ήρθαν τα ΕΝΑ και τα ΚΑΙ του Κοσκωτά (τι να γίνεται αυτή η ψυχή;) ύστερα τα ΚΛΙΚ, τα ΜΑΧ, αργότερα τα ΝITRO και πόσα άλλα ακόμα.
Και στον τόπο μας είχαμε το (θρυλικό) ΛΑΡΙΣΟΡΑΜΑ, μετά το Larissa Life, το Imagine μετά το έντυπο must.
Μέχρι που ήρθε το internet και τα σάρωσε όλα. Δεν άφησε τίποτα όρθιο. Στην αρχή σιωπηλά και ύπουλα με τον παράξενο ήχο της Dial up σύνδεσης – τον θυμάστε; Αργότερα με την κυριαρχία της ευρυζωνικότητας (το DSL σου ντε...), έγινε το Big Bang...
Θυμάστε πως εκφραζόμασταν με τα “Λευκώματα” ή "Το ημερολόγιο μου". Μπααα, αυτά παλιά… Blog is the new Black Bitch... Ξεπετάχτηκαν σαν μανιτάρια εκατομμύρια Bloggers σε όλο τον κόσμο. Κάποιοι κατάφεραν να κάνουν και τεράστια καριέρα μέσα από αυτή την τάση.
Επόμενη στάση; Τα Social Media! Καλά, σαν το Facebook δεν έχει. Το βρίζετε, το κλείνετε, το κάνετε διαγραφή και τσαααααακ… Εκεί θα πέσετε πάλι. Στα σκληρά. Μεγάλη εξάρτηση και αρρώστια...
Τώρα, τα τελευταία χρόνια, γέμισε ο ντουνιάς με websites ειδησεογραφικά ή ποικίλης ύλης. Ε, βέβαια. Με κόστη απίστευτα χαμηλά, βρήκε ο καθένας έτοιμη είδηση και την αναπαράγει ή βήμα να μιλήσει. Έγινε “εκδότης” λέμε.
Τα “ειδησεογραφικά” δεν τα λογαριάζω γιατί οι ειδήσεις είναι ίδιες παντού. Είτε ένα διαβάσεις είτε εκατό το ίδιο είναι: «Τόσο ανέβηκαν οι τιμές των τροφίμων», «ο καιρός αύριο θα είναι…», «ο Υπουργός κ. τάδε δήλωσε», κλπ-κλπ.
Ας μην πιάσουμε όμως κουβέντα για την ποιότητα κατασκευής ή την θεματολογία όλων αυτών των "ηλεκτρονικών περιοδικών". Οι εξαιρέσεις όπως πάντα ελάχιστες. Τα ποιοτικά και πραγματικά σωστά websites είναι σαν τις σταγόνες λαδιού που διαλύονται μέσα στο νερό, όταν με ξεματιάζει η πεθερά μου (η οποία πρόσφατα ζήτησε Smartphone για να φωτογραφίζει τις εγγονές της!).
Ωραίος ο κόσμος του Internet. Άμεση πληροφόρηση, απίστευτα μεγάλος όγκος πληροφοριών, κυριολεκτικά για τα πάντα.
Καλά, υπάρχουμε και εμείς που την παλιά (καλή) εποχή βγάζαμε εφημερίδες ή περιοδικά αλλά ποιος μας λογαριάζει;
Για εμάς, ο μαγικός κόσμος του Internet είναι η συνέχεια του πάθους που είχαμε από την παιδική μας ηλικία. Την ενημέρωση, την επικοινωνία, την άποψη. Αυτό αγαπήσαμε και αυτό συνεχίζουμε με το internet, αν και μας λείπει αφάνταστα η μυρωδιά της μελάνης πάνω στο φρεσκοτυπωμένο χαρτί.
Τώρα η άποψη έχει γίνει σαν το κώλο. Ο καθένας έχει και από μία. Έτσι, χωρίς υπογραφή, χωρίς έλεγχο μόνο με ατελείωτους ανούσιους διαξιφισμούς στο διαδίκτυο.
Και σήμερα μιλάμε για σοβαρά έως τραγικά γεγονότα. Στον κόσμο ο πόλεμος ολοένα και απλώνει τα φτερά του (κυρίως στην γειτονιά μας). Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι τραγική. Οικονομική κρίση, νεανική - ή και παιδική ακόμη – εγκληματικότητα, ανασφάλεια για το μέλλον με όποιες αρνητικές ψυχολογικές επιπτώσεις, ανεξέλεγκτες φωτιές και τελευταία είχαμε και την καταστροφική πλημύρα του τόπου μας . Της Θεσσαλίας που ήταν ο βασικός τροφοδότης της Ελλάδας σε αγροκτηνοτροφικά προϊόντα. Μια τεράστια πληγή που δεν ξέρουμε πως και πότε θα καταφέρει να κλείσει.
Δεν γράφω τίποτα για την πολιτική και τους πολιτικούς μας γιατί καραδοκούν οι θεματοφύλακες της “Δημοκρατίας” μας, οι κκ Εισαγγελείς.
Και τελικά αυτή η εξέλιξη, το διαδίκτυο, αντί να γίνει σύμμαχος μας και να έχουμε μια πραγματική ενημέρωση βυθιστήκαμε στο σκοτάδι του φανατισμού μας. Κάθε μορφής φανατισμού. Κομματικού, οπαδικού, θρησκευτικού, κοινωνικού, κλπ.
Ζούμε πλέον σε μα εποχή που όπου και αν κοιτάξεις το σκοτάδι τυλίγει την ψυχή σου.
Εμείς εδώ στο must θέλουμε να καταγράφουμε (ηλεκτρονικά μεν) το πως ζούμε εκεί έξω. Ποιοι επιστήμονες, εργαζόμενοι, καλλιτέχνες έχουν να πουν κάτι αξιόλογο, ποια είναι τα στραβά της πόλης μας, πως αξιοποιούμε τον ελεύθερο χρόνο μας, για την ΑΕΛ μας και τόσα πολλά ακόμα.
Το must είναι το δικό σας site. ΕΣΕΙΣ είστε οι οδηγοί του και πάει όπου το πάτε.
Όχι άλλα gossip sites. Δεν μας ενδιαφέρει αν φάνηκε το βρακί της τάδε. Ούτε τα εκατομμύρια βίντεο με γατάκια, κιθάρες και σκυλάκια. Φτάνει πια. Τόσα αξιόλογα πρόσωπα της πόλης μας κάνουν τόσο αξιόλογα πράγματα ή έχουν τόσα αξιόλογα να πουν. Είναι οι άνθρωποι της καθημερινότητας μας. Και αυτό επιδιώκουμε. Σε αυτούς θα δίνουμε βήμα και με αυτούς θα σας φέρνουμε σε επαφή.
Κλείνοντας θα μια «μεγάλη κουβέντα». Θα προσπαθήσουμε να είμαστε η φλογίτσα ενός μικρού κεριού μέσα στο σκοτάδι που τεχνηέντως μας παρέσυραν. Και θα το πετύχουμε χάρη στους ανθρώπους που μας τις τιμούν με την υπογραφή τους στα κείμενα του must.
Και μην ξεχνάτε ότι η ζωή που ΠΡΕΠΕΙ να ζήσουμε είναι εκεί έξω, με τους ανθρώπους μας. Ζήστε την. Τόσο απλά.
(Είδατε; Από αλλού ξεκίνησα, αλλού πήγα και αλλού κατέληξα. Αλλά αυτό είναι το editorial. Σκόρπιες σκέψεις)
Φώτης Βακιρτζηδέλης
