Ο Χρήστος Παπαχρήστος ξεκίνησε να τραγουδάει και να γράφει μουσική από το 1994. Έτσι δεν άργησε να έρθει το πρώτο σχολικό γκρουπακι “Ταξιδιώτες στο χρόνο”. Μετά από 3 χρόνια δημιούργησε τους deja vu. Τότε βγήκε ο πρώτος ανέκδοτος “ακόμη” δίσκος.
Η επαφή με την Αθήνα ξεκίνησε από το '98 αλλά μόνιμα κατέβηκε το 2002. Τότε είχε κάνει το τελευταίο συγκρότημα του τους “Εκτός εαυτού” με τους οποίους και κυκλοφορήσανε και επίσημα έναν δίσκο με τίτλο “Γυμνά κορμιά”.
Η συνέντευξη αυτή δόθηκε στις 7 Μαρτίου στην ραδιοφωνική εκπομπή του must που ακούγεται κάθε Σάββατο στις 10 το πρωί από τον best 93,9 με τίτλο “Είmustε στον αέρα”.
Μετά από απαίτηση πολλών φίλων μας και fan του Χρήστου (που δεν την άκουσαν ραδιοφωνικά) έγινε απομαγνητοφώνηση της και δημοσιεύεται σήμερα στην διαδικτυακή μορφή του must. Τις ερωτήσεις κάνουν ο Φώτης Βακιρτζηδέλης, η Σάντρα Κιτσούλη και η Δέσποινα Παπαϊωάννου.
Φ.Β.: Χρήστο είχες πολλές συνεργασίες σε συναυλίες με Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Αφούς Κατσιμίχα, Απουριμακ, Ενδελέχεια, Υπόγεια ρεύματα Τσακνή, Μαχιριτσα και άλλους. Έχω λοιπόν μια απορία. Πότε και γιατί επέστρεψες από την Αθήνα στην Λάρισα;
Χ.Π.: Κατ’ αρχήν δεν κόπηκε η επαφή με την Αθήνα η οποία είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την μουσική βιομηχανία. Έτσι όποτε χρειάζεται πετάγομαι για ότι χρειασθεί, για κάποια συνεργασία ή για κάποια συναυλία. Πρέπει να πω ότι εκτός από αυτούς που ανέφερες πολύ καλές συνεργασίες ήταν με την Ελένη Πέτα και την Νένα Βενετσιάνου και συμμετέχω σε 2 δίσκους που την επιμέλεια έχει ο ενορχηστρωτής Γιάννης Ιωάννου και συμμετέχουν ο Μάριος Φραγκούλης και άλλοι.
Τώρα γιατί γύρισα στην Λάρισα. Εκτός από το ότι είναι η πόλη μου και μεγάλη αγάπη είναι ο τόπος στον οποίο δημιουργώ πραγματικά. Όταν ο χειμώνας που μας πέρασε μου άφησε 23 παιδιά, 23 νέα τραγούδια για μένα λέει πολλά.
Φ.Β. Γύρισες, αν δεν κάνω λάθος, το 2011. Στην Αθήνα έκανες συνεργασίες με κάποια πολύ μεγάλα ονόματα. Μίλησε μου για την εμπειρία αυτή.
Χ.Π.: Είναι συναισθήματα που δεν περιγράφονται. Σκέψου δυο μεγαθήρια της μουσικής τον Μίμη Πλέσσα και τον Γιώργο Χατζηνάσιο και ανάμεσα τους εγώ να τραγουδάω. Μια φοβερή εμπειρία, ένα καταπληκτικό συναίσθημα που δεν περιγράφεται με λόγια. Ένα ωραίο στιγμιότυπο ήταν όταν παίζαμε σε ένα μαγαζί στην Πάτρα. Εκεί όλο το ντεκόρ, όλο το σκηνικό ήταν από την ταινία “Οι θαλασσιές οι χάντρες”. Σε κάποια στιγμή βάζει ο Μίμης ο Πλέσσας ένα τραγούδι, το άγαλμα. Όταν άρχισα να τραγουδάω και βλέποντας το σκηνικό σκέφτηκα πως μπορεί να μην είμαι ηθοποιός, να μην γύρισα ταινία αλλά αυτή την στιγμή είμαι στην καρδιά του ρόλου. Ωραίο και αξέχαστο συναίσθημα. Μια άλλη μεγάλη μουσική μορφή που συνεργάστηκα ήταν ο Γιώργος Χατζηνάσιος.
Σ.Κ.: Χρήστο με τον Χατζηνάσιο νομίζω ότι έχετε έρθει και στην Λάρισα, έτσι;
Χ.Π.: Αρκετές φορές. Και Λάρισα και σε πολλές άλλες πόλεις και στον Νομό Λάρισας αλλά και σε όλη την Θεσσαλία .
Φ.Β.: Αν και ανέφερα πολλά ονόματα πες μας με ποιους άλλους έχεις συνεργαστεί;
Χ.Π.: Με πολλούς και μάλιστα με αρκετούς κάναμε και πολλά αφιερώματα. Μια μεγάλη στιγμή για μένα ήταν η συνεργασία με την Μαίρη Λίντα η οποία είναι φοβερή. Μπορώ καλύτερη και από παλιά. Η ενέργεια της και η φωνή της είναι απίστευτες. Και είναι και καταπληκτική χορεύτρια.
Δ.Π.: Χρήστο η καλύτερη συνεργασία που έχεις κάνει μέχρι σήμερα ποια είναι;
Χ.Π.: Από κάθε συνεργασία κρατάω πάντα μόνο τα καλά. Από όλους μου έχει μείνει κάτι όμορφο. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι ή κάποιον γιατί από κάθε συνεργασία πήρα διαφορετικά πράγματα.
Δ.Π.: Δεν υπάρχει κάτι που να σε στιγμάτισε σαν καλλιτέχνη;
Χ.Π.: Πιο πολύ με στιγμάτισαν τα χρόνια που τρέχω για προσωπικά μου βιώματα και ακούσματα. Σίγουρα οι συνεργασίες σου δίνουν κάποιο υπόβαθρο και σε κάνουν πιο γνωστό αλλά αν δεν έχεις την δική σου μουσική ταυτότητα δεν γίνεται τίποτα. Εγώ μάλιστα που γράφω μουσική δίνω πολύ βάση σ’ αυτά που έχω μέσα μου για να μπορώ να δημιουργώ δικά μου πράγματα.
Δ.Π.: Η καλύτερη συμβουλή που σου έδωσε κάποιος;
Χ.Π.: Πολλές. Αλλά κρατάω μία. Όταν τραγουδάω να κοιτάζω τον κόσμο στα μάτια. Και αν κλείνω τα μάτια να κοιτάζω στα μάτια της ψυχής τους. Δηλαδή να είμαι πάντα αληθινός. Και πίστεψε με το κάνω.
Φ.Β.: Μέχρι τώρα μιλήσαμε για τις αναμνήσεις σου αν και είσαι ένας νέος άνθρωπος. Πιστεύω ότι σίγουρα θα έχεις όνειρα, σχέδια και ιδέες για νέα πράγματα. Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Χ.Π.: Σίγουρα όταν είσαι από παιδί στο τραγούδι θα υπάρχουν και οι αναμνήσεις. Κλείνω ήδη 23 χρόνια στο τραγούδι. Όπως είπα νωρίτερα αυτός ο χειμώνας άφησε πίσω του πολλά τραγούδια και έρχονται ακόμη περισσότερα και πολύ διαφορετικά. Μάλιστα τώρα που έχω και την πολυτέλεια ενός δικού μου χώρου μια και έχω δημιουργήσει στο σπίτι μου ένα μικρό στούντιο μπορώ να δουλέψω όποτε θέλω, όποτε έχω διάθεση και έμπνευση. Έτσι περνάω ατέλειωτες ώρες στο στούντιο ετοιμάζοντας πολλά καινούρια πράγματα με διαφορετικό ύφος.
Φ.Β.: Δηλαδή;
Χ.Π. Θα ακουστούν κομμάτια πολύ πιο σκληρά με οξύτητα και σε στίχο και σε μουσική και νέα κομμάτια σε νέους Λαϊκούς δρόμους. Άστο. Θα είναι εκπλήξεις…
Φ.Β.: Τα τραγούδια αυτά σκοπεύεις να τα κυκλοφορήσεις σε δίσκο ή θα παίζεις μόνο σε live και σε συναυλίες;
Χ.Π.: Κάποιες σκέψεις μου και μάλιστα έχουν γίνει και συζητήσεις είναι να γίνει ένας δίσκος που θα τραγουδήσουν διάφοροι επώνυμοι καλλιτέχνες. Δηλαδή 10-12 τραγούδια που θα τα ερμηνεύσουν διάφοροι και θα πω και εγώ 2-3 κομμάτια. Αυτό το λέω δημόσια για πρώτη φορά. Έτσι σου δίνω και μια αποκλειστικότητα (γελάει)… Πάντως θα είναι οι ερμηνείες θα είναι από πάρα-πάρα πολύ γνωστά ονόματα.
Φ.Β.: Μια και μιλάμε για δίσκο με γνωστά ονόματα θα ήθελα να μιλήσουμε για τα κυκλώματα της Αθήνας. Θα μου πεις αλήθειες όμως;
Χ.Π.: Πάντα αλήθειες λέω γι’ αυτό το πλήρωσα.
Φ.Β.: Κυκλοφορεί η φήμη ότι πολλές καριέρες χτίστηκαν σε κρεβάτια ή ακόμη και σε γραφεία. Είναι αλήθεια ότι ανθεί αυτό το φρούτο και αν δεν περάσεις από το κρεβάτι ή το “γραφείο” κάποιου δύσκολα βρίσκεις το κλειδί για να μπεις στο κύκλωμα της μουσικής βιομηχανίας;
Χ.Π.: Σίγουρα δεν είναι όλη η Αθήνα έτσι, αλλά για να λέμε τα πράγματα όπως είναι και επειδή σου είπα ότι λέω πάντα αλήθειες, από την στιγμή που εγώ είχα τέτοιες προτάσεις και τέτοιες νύξεις, μπορώ να πω ότι: Ναι είναι αλήθεια. Συμβαίνει. Και απορώ που βρίσκουν το “στυλό” να υπογράψουν.
Φ.Β.: (Γελώντας) Και από το αποτέλεσμα να υποθέσω ότι δεν ενέδωσες;
Χ.Π.: Θα φαινότανε γλυκούλι μου (γελάει). Αν ήταν έτσι θα ήμουν ακόμη στην Αθήνα και κάπου θα με ακούγατε τώρα…
Σ.Κ.: Χρήστο θέλω την γνώμη σου για τα τηλεπαιχνίδια τύπου Voice. Θα πήγαινες;
Χ.Π.: Έχω πάει;
Σ.Κ.: Που; Σε ποιο;
Χ.Π.: Στο πρώτο X-FACTOR. Βασικά με πήραν τηλέφωνο, δεν πήγα εγώ, πριν ακόμη βγουν οι διαφημίσεις του στον αέρα. Μου είπαν ότι δεν θα είναι reality και δεν θα μένω στο σπίτι αλλά ότι θα είναι μια μουσική ακαδημία. Το έψαξα πως γινόταν στο εξωτερικό – εδώ δεν είχε έρθει ακόμη – και είδα ονόματα όπως George Mikle, Madona κλπ είπα: εδώ είμαστε. Είναι μια καλή ευκαιρία. Αλλά όπως πάντα στην Ελλάδα τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι.
Σ.Κ.: Δηλαδή; Δώσε μας κάποια στοιχεία.
Χ.Π.: Έφτασα στον τελικό πριν μπούμε μέσα και ήμουνα στα 4 άτομα που θα έμπαιναν στο σπίτι.
Σ.Κ.: Και τελικά;
Χ.Π.: Τελικά…. τίποτα
Σ.Κ.: Ποιοι ήταν στην κριτική επιτροπή; Δεν τους θυμάμαι.
Χ.Π.: Ήταν ο Μουρατίδης, η Γκαγκάκη, ο Θεοφάνους και ό Λεβέντης.
Φ.Β.: Χρήστο η Λάρισα φημιζόταν για την νυχτερινή ζωή της. Μπουζούκια, μουσικές σκηνές, ταβέρνες με ζωντανή μουσική κ.λ.π. Σήμερα λόγω της κρίσης έχει μείνει μόνο ο Μύλος, που είναι πια σήμα κατατεθέν για την πόλη, και κάποια live που γίνονται σε διάφορα μπαράκια. Αυτό όλο το νέο σκηνικό έχει επηρεάσει την επικοινωνία σας με τον κόσμο;
Χ.Π.: Η επικοινωνία με το κοινό δεν χάθηκε. Απλά άλλαξε χώρους. Όπως είπες ο Μύλος είναι κάτι ξεχωριστό. Θεωρώ ότι είναι ένας από τους πιο ατμοσφαιρικούς χώρους στην Ελλάδα όχι μόνο στην Λάρισα. Εγώ είμαι ένας καλλιτέχνης που ανδρώθηκα στα μπαράκια. Εκεί τραγούδησα, εκεί γνώρισα και με γνώρισε ο κόσμος. Τα μπαράκια μας έδιναν χώρο, χρόνο και μεροκάματο μαγαζιά που δεν ήταν σκηνές. Τα κάναμε μουσικές σκηνές η αγάπη του κόσμου και εμείς. Έτσι νομίζω ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι καλό. Ο κόσμος μοιράζεται και βλέπει διαφορετικούς χώρους. Και η επικοινωνία είναι καλύτερη. Υπάρχει μια αμεσότητα στην σχέση καλλιτέχνη και θαμώνα. Όμως, λόγω της κρίσης, τώρα ο πελάτης θέλει με ένα μικρό ποσό να φάει, να πιει και να τα ακούσει όλα.
Σ.Κ.: Τώρα όμως το κλίμα πρέπει να είναι πιο παρείστικο.
Χ.Π.: Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα είναι όλα άμεσα. Ακόμη και στον Μύλο που είναι ένας μεγάλος χώρος με την άκρη του ματιού μας βλέπουμε τον κόσμο και ξέρουμε τι θέλει.
Σ.Κ.: Εσένα σου αρέσει περισσότερο αυτό ή θα προτιμούσες κάποια μεγάλα μαγαζιά σαν της Αθήνας;
Χ.Π.: Ανάλογα. Απλά στους μεγάλους χώρους δεν τους βλέπεις όλους στα μάτια. Αλλά και στην Αθήνα υπάρχουν μεγάλοι χώροι που είναι πολύ προσεγμένοι και καλή αισθητική. Απλά εγώ είμαι άνθρωπος θέλω αυτήν φάση. Ανήκω πιο πολύ στους μικρούς χώρους. Θέλω να μπορώ να τους μετράω, να τους βλέπω και να τους ακούω…
Φ.Β.: Τελειώνοντας αυτή την συζήτηση θα ήθελα να μου πεις που μπορούν να σε βρίσκουν και να σε ακούν οι φίλοι σου;
Χ.Π.: Κάθε Σάββατο στον πανέμορφο Μύλο με φοβερούς συνεργάτες, Πέμπτη και Κυριακή στο Barley στο Φρούριο και κάθε Παρασκευή στην Πλατεία Εβραίων στο DITRE στο παλιό θρυλικό Mellow-Yellow. Και επίσης όπου μας αγαπάνε και μας καλούν πηγαίνουμε. Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους επιχειρηματίες της Λάρισας που με την συμπεριφορά τους δίνουν σε μας την ευκαιρία να εκφραστούμε αλλά ας μην κρυβόμαστε και μεροκάματο και στον κόσμο να έχει μια ποιοτική και φθηνή διασκέδαση.
-Χρήστο σε ευχαριστούμε για την όμορφη αυτή συζήτηση.
-Εγώ σας ευχαριστώ και τους τρεις και σας εύχομαι τα καλύτερα και για την εκπομπή σας αλλά και για το site.
