Η Έλενα Σαλιγκάρα γεννήθηκε και ζει με την οικογένειά της στη Λάρισα. Είναι απόφοιτη Πληροφορικής και εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Αποτελεί μέρος της συντακτικής ομάδας του anapnoes.gr και female.gr ενώ κείμενά της έχουν φιλοξενηθεί σε πολλά site καθώς και σε συλλογικά έργα των εκδόσεων το βιβλίο.
Το 2016 διακρίθηκε στον λογοτεχνικό διαγωνισμό Βρώμικες ιστορίες της πόλης με το κείμενο «Η γειτόνισσα». Το μυθιστόρημα «Πέρα από τη γέφυρα» είναι το πρώτο της βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Η Έλενα δεν είναι απλά μανιώδης με το γράψιμο αλλά και με ότι έχει σχέση με το βιβλίο. Διαβάζει πολύ, μιλάει για συναδέλφους της ή διαβάζει αποσπάσματα σε παρουσιάσεις βιβλίων τους και παρακολουθεί πολλές παρουσιάσεις νέων βιβλίων. Την γνώρισα σε μια εκδήλωση – από την κοινή μας φίλη και επίσης συγγραφέα, την Ιωάννα Γκανέτσα – και αυτό που με εντυπωσίασε από την αρχή είναι ο καθαρός της λόγος και σεμνότητα της. Μιλάει για αυτό που κάνει με αγάπη αλλά χωρίς καθόλου έπαρση. Με εντυπωσίασε όμως και τρόπος γραφής της όταν διάβασα το βιβλίο της “ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ” .
Όταν της ζήτησα να κάνουμε μια συνέντευξη, η πρώτη της αντίδραση ήταν: «Νωρίς δεν είναι για να αρχίσω τις συνεντεύξεις;». Τελικά υπέκυψε στην επιμονή μου και αποτέλεσμα αυτής της επιμονής είναι η συζήτηση που ακολουθεί:
-Η πρώτη σου συγγραφική δουλειά - πετυχημένη όπως δείχνει η μέχρι σήμερα πορεία της- τι συναισθήματα σου δημιούργησε; Πως ένιωσες όταν είδες το πρώτο αντίτυπο του πρώτου σου βιβλίου;
Όταν γράφεις ένα βιβλίο, το βιώνεις καθημερινά. Από τη γέννησή του έως τη μέρα που θα γράψεις τη λέξη «τέλος» ζεις με τους ήρωες και τις περιπέτειες τους. Αγαπάς, εκνευρίζεσαι, πονάς. Ο χρόνος σου μοιράζεται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στον μικρόκοσμο που δημιουργείς. Τη στιγμή που το κράτησα στα χέρια μου όταν πλέον είχε πάρει την τελική του μορφή είπα μέσα μου «ναι, άξιζε όλες αυτές τις ώρες μοναξιάς».
-Τι ήταν αυτό που σε έκανε να γράψεις ένα βιβλίο; Κάποια εσωτερική ανάγκη ή κάτι άλλο;
Δεν υπήρξε κάποια συγκεκριμένη αφορμή. Η λογοτεχνία πάντα με γοήτευε. Έχει κάτι μαγικό η ανάγνωση, διαβάζεις και φτιάχνεις με το μυαλό σου εικόνες. Ίσως ήταν η λαχτάρα να δημιουργήσω δικές μου εικόνες για τους άλλους, ίσως οι λέξεις και οι ιστορίες που χοροπηδούσαν μέσα μου.
-Διαβάζοντας το βιβλίο διέκρινα αντιφατικά συναισθήματα, απρόοπτα περιστατικά και ένα τέλος που ξαφνιάζει, δεμένα όλα αυτά αρμονικά μεταξύ τους. Είναι προϊόν καθαρά μυθοπλασίας αυτό το βιβλίο ή υπάρχουν κάποια ερεθίσματα που σε έκαναν να το γράψεις;
Είναι μυθοπλασία. Πρόκειται για μια ιδέα που μου ήρθε σε ανύποπτη στιγμή, την οποία όμως δεν θα σου πω για να μην αποκαλύψω σημεία της πλοκής. Θυμάμαι πως έπιασα αμέσως το σημειωματάριό μου και την κατέγραψα. Σιγά σιγά άρχισα να πλάθω όλη την ιστορία και με τον καιρό έγινε το μυθιστόρημα που κρατάς.
-Κατά την διάρκεια της συγγραφής του “ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ” ταυτίστηκες με κάποιον από τους ήρωες σου και αν ναι γιατί;
Δεν υπάρχει κάποιος ήρωας που να ταυτίστηκα ιδιαίτερα μαζί του. Ο συγγραφέας συχνά πρέπει να προσπαθήσει να μπει στη θέση ενός άλλου ανθρώπου, που μάλιστα μπορεί να έχει έναν εντελώς αλλιώτικο χαρακτήρα και διαφορετικές αρχές, προκειμένου να αποδώσει σωστά έναν ήρωα. Έπειτα πρέπει να προσπαθήσει να δικαιολογήσει τις επιλογές του. Αυτό όμως είναι και το πιο γοητευτικό μέρος της συγγραφής.
-“ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ”. Μια γέφυρα ενώνει πάντα δυο διαφορετικές όχθες. Προσπαθείς να μας πεις κάτι από τον τίτλο;
Στην περίπτωση του βιβλίου, αυτή η γέφυρα ενώνει το παρελθόν με το μέλλον. Πόσο εύκολο είναι να διαγράψουμε όσα ζήσαμε και να μεταβούμε σε μια νέα ζωή; Μπορούμε να έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία και να συνεχίσουμε πέρα από ότι μας βαραίνει; Είναι πάντα θεμιτό να περνάς στην άλλη πλευρά;
-Γράφεις (και τα διαβάζω) κείμενα σε δυο site. Πόσο διαφέρει η συγγραφή ενός άρθρου από αυτήν ενός βιβλίου;
Η συγγραφή ενός βιβλίου, αν αυτό είναι μυθιστόρημα, απαιτεί πολύ χρόνο. Πρέπει να βρεις την κεντρική ιδέα, να στήσεις την πλοκή, να πλάσεις χαρακτήρες. Είναι σαν να φτιάχνεις έναν φανταστικό κόσμο στο μυαλό σου και να προσπαθείς να τον αποτυπώσεις στο χαρτί όσο πιο πειστικά μπορείς. Από την άλλη ένα άρθρο (είτε είναι ψυχογραφικό, είτε κάποια μικρή ιστορία) μπορεί να γραφτεί πολύ πιο γρήγορα. Τα κείμενά μου που έχουν δημοσιευθεί στα site πολλές φορές δημιουργήθηκαν στη στιγμή: από έναν στίχο, από μια σκέψη ή κουβέντα που αντάλλαξα με ένα φίλο, από μια εικόνα.
-Τα επόμενα σχέδια σου; Να περιμένουμε σύντομα το δεύτερο βιβλίο σου ή όχι ακόμη, με δεδομένο ότι είσαι μια νέα μητέρα και οι υποχρεώσεις αλλάζουν;
Υπάρχει η σκέψη να εκδοθεί μια συλλογή από τα κείμενα που κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί στο διαδίκτυο που επίσης θα περιλαμβάνει κάποια αδημοσίευτα διηγήματα. Έπειτα, αυτό το διάστημα -όσο μου το επιτρέπουν οι ρυθμοί- ασχολούμαι με ένα νέο μυθιστόρημα, το οποίο είναι πάλι κοινωνικού περιεχομένου και μάλιστα βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Τα ακόμη πιο μελλοντικά μου σχέδια αφορούν την έκδοση ενός παιδικού βιβλίου.
-Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες εσύ να πεις προς τους αναγνώστες του must;
Κλείνοντας να πω πως τα βιβλία μας ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους και διευρύνουν τους ορίζοντές μας. Μας γεμίζουν συναισθήματα και μας κάνουν να βλέπουμε μια διαφορετική όψη των πραγμάτων. Η ανάγνωση είναι μια ασχολία που έχει μόνο να μας δώσει.
Φώτης Βακιρτζηδέλης