Ο αξιόλογος ηθοποιός και μουσικός Δημήτρης Φωτίου κάνει ακόμη ένα βήμα στην καριέρα του ερμηνεύοντας τον εκπληκτικό μονόλογο του Πάτρικ Ζίσκιντ, "ΤΟ ΚΟΝΤΡΑΜΠΑΣΟ".
Ένα βήμα που σίγουρα θα αποτελέσει σταθμό στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Λάρισας γιατί – είναι αλήθεια – ότι δεν γίνονται πολλές τέτοιες απόπειρες.
Λίγα λόγια για το έργο:
Το Κοντραμπάσο δημοσιεύτηκε το 1984 γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Είναι μια κραυγή διαμαρτυρίας ενάντια στη μοναξιά, την κοινωνική απομόνωση ενώ ταυτόχρονα είναι ένας ύμνος για τη μουσική και για τους ανθρώπους που ξέρουν να δίνονται σε αυτό που αγαπούν.
Ο ίδιος ο Πάτρικ Ζίσκιντ σημειώνει: «Η μουσική είναι κάτι ανθρώπινο. Πέρα και πάνω απ’ την πολιτική και την ιστορική επικαιρότητα. Και πανανθρώπινο, θα ’θελα να πω. Ένα συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης ψυχής και του ανθρώπινου πνεύματος. Και μουσική θα υπάρχει πάντα και παντού, στην Ανατολή και στη Δύση, στη Νότια Αφρική, όπως και στη Σκανδιναβία, στη Βραζιλία και στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ. Διότι η μουσική έχει ακριβώς μεταφυσικό χαρακτήρα. Καταλαβαίνετε, μετα-φυσικό, δηλαδή πέρα ή πάνω απ’ την καθαρά φυσική ύπαρξη, υπεράνω της εποχής, της ιστορίας και της πολιτικής, πέρα απ’ τον πλούτο και τη φτώχεια, απ’ τη ζωή και το θάνατο. Η μουσική είναι αιώνια».
Ας δούμε τι λέει ο ίδιος ο Δημήτρης Φωτίου για την επιλογή του αυτή:
-Δημήτρη πως και γιατί επέλεξες αυτό το τεράστιο και δύσκολο έργο;
-Καταρχάς επέλεξα έναν μονόλογο για την επερχόμενη θεατρική σεζόν, γιατί πάντα ήθελα να "αναμετρηθώ" με την δυσκολία ενός τέτοιου κειμένου. Είναι μεγάλη πρόκληση για έναν ηθοποιό να καταφέρει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή για 60-70 λεπτά. Τον συγκεκριμένο μονόλογο τον επέλεξα γιατί, σε αντίθεση με άλλους ρόλους που έχω ερμηνεύσει, εδώ βρήκα πολλά κοινά στοιχεία με τον εαυτό μου. Αρχικά και πάνω από όλα, η μουσική. Δεν αγαπώ απλά την μουσική, είμαι και επαγγελματίας μουσικός, οπότε το "περιβάλλον" του κειμένου μου είναι πάρα πολύ οικείο. Πέρα από αυτό όμως, πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να είμαι ένας μοναχικός άνθρωπος, όπως και ο χαρακτήρας του Ζίσκιντ. Τα δύο αυτά λοιπόν στοιχεία ήταν καταλύτης για την επιλογή μου.
-Βλέπω ότι συνεχίζεται η συνεργασία σου με την Χρυσούλα Χρήστου. Έχετε βρει τόσο καλή “χημεία” μεταξύ σας;
-Ναι. Είναι η δεύτερη φορά που η Χρυσούλα με σκηνοθετεί, μετά την πολύ επιτυχημένη περσινή μας συνεργασία στο "Οι Ράγες Πίσω Μου" του Χάρη Ρώμα. Έχουμε συνεργαστεί όμως επίσης με μεγάλη επιτυχία και στην "Μίζερι" του Στίβεν Κινγκ ως συμπρωταγωνιστές. Η άψογη καλλιτεχνική μας συνεργασία έχει βαθύτερες ρίζες, την προσωπική και οικογενειακή μας φιλιά και την κοινή μας καταγωγή. Την ευχαριστώ θερμά λοιπόν για άλλη μια φορά. Θεωρώ ότι η σκηνοθετική της ματιά είναι άψογη, και δεν πρέπει να παραλείψω το γεγονός ότι είναι μια σκηνοθέτις που αγαπάει τους ηθοποιούς, τους "φροντίζει" σκηνοθετικά, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη.
-Που και πότε θα μπορέσουμε να δούμε και να κρίνουμε αυτή την παράσταση;
-Η παράσταση έχει προγραμματιστεί για την Τρίτη 25 Αυγούστου και θα δοθεί στην Αυλή του Θεάτρου "Κώστας Τσιάνος" στον Μύλο. Εντάσσεται στο πρόγραμμα στήριξης των καλλιτεχνών της πόλης από την Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών Λάρισας. Προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντική αυτή την πρωτοβουλία της Αντιδημαρχίας, αν αναλογιστούμε την δύσκολο περίοδο που διανύουμε όλοι οι επαγγελματίες καλλιτέχνες εξαιτίας των επιπτώσεων της πανδημίας στην δουλειά μας. Πάνω από 200 τοπικοί καλλιτέχνες συνολικά θα στηριχθούν από αυτές τις δράσεις, αριθμός καθόλου ευκαταφρόνητος. Ελπίζω η παράσταση αυτή να είναι κάτι ξεχωριστό για το καλοκαίρι αυτό. Αλλά κριτής είναι το κοινό και θέλω δυο πράγματα. Και να παρακολουθήσουν την παράσταση γιατί πρόκειται για ένα εκπληκτικό έργο αλλά και να μας κρίνουν αυστηρά. Η αυστηρή κριτική είναι αυτή που σπρώχνει τον καλλιτέχνη ένα βήμα μπροστά. Σας περιμένω όλους λοιπόν.
-Δημήτρη μου σ’ ευχαριστώ.
-Εγώ ευχαριστώ και εύχομαι η επανεμφάνιση του mustmag.gr στους υπολογιστές μας να συνεχίσει να δίνει βήμα σε μας και πραγματική ενημέρωση στον κόσμο όπως κάνει δέκα χρόνια τώρα.
Φώτης Βακιρτζηδέλης
