Ο κ. Ανδρέας Ανδριτσόπουλος είναι μάχιμος δικηγόρος, Γεν . Γραμματέας του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας και εκλεγμένος Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Λαρισαίων.

Η ενασχόληση του σε διάφορους κοινωνικούς τομείς σίγουρα του δίνει τη δυνατότητα να έχει γνώση αλλά και άποψη.
Σε μια συζήτηση που είχαμε πριν λίγο καιρό μου εξέφρασε τους φόβους του για τα αποτελέσματα της κρίσης που δημιουργείται από την μη εύρυθμη λειτουργία της αγοράς λόγω του Κορωναϊού Covid19.
Τις ημέρες αυτές που η κατάσταση είναι “περίεργη” (κάθετη πτώση του τουρισμού, σημαντική αύξηση των κρουσμάτων, κλπ) θεώρησα πως μια συνέντευξη μαζί του θα είναι πολύ χρήσιμη για όλους μας.
-Κύριε Ανδριτσόπουλε ας ξεκινήσουμε με το πώς βιώσατε εσείς την περίοδο του lockdown και την σχετική επανεκκίνηση της αγοράς;
-Δεν είναι προσωπικό θέμα αυτό. Ήταν μια πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας με πολύπλευρες διαστάσεις θετικές αλλά περισσότερες αρνητικές. Από τη μια έδωσε την ευκαιρία σε όλους μας να
βρεθούμε πιο κοντά με τις οικογένειες μας ή να έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μας. Από την άλλη όμως δημιούργησε τεράστια προβλήματα σε πολλά επίπεδα. Μεγάλα οικονομικά
προβλήματα σε επιχειρήσεις και επαγγελματίες, μείωση εισοδήματος στους εργαζόμενους που η μικρή κρατική βοήθεια δεν κάλυπτε τις ανάγκες μιας οικογένειας ή άγχος και ανασφάλεια για το εργασιακό μέλλον του κάθε εργαζόμενου. Δημιουργήθηκαν όμως και μεγάλα κοινωνικά προβλήματα όπως η αύξηση ενδοοικογενειακής βίας, ακόμη και αύξηση των διαζυγίων. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του έντονου στρες που δημιουργήθηκε από μια κατάσταση που δεν ήμασταν έτοιμοι να τη διαχειρισθούμε.
-Και από δω και πέρα τι βλέπετε;
-Δυστυχώς δεν είμαι πολύ αισιόδοξος και ανησυχώ όπως άλλωστε όλοι οι Έλληνες πολίτες . Κατ’ αρχάς ακόμη όχι μόνο δεν έχουμε τελειώσει με τον Κορωναϊό αλλά τουναντίον, βλέποντας τις τελευταίες ημέρες μία ανησυχητική αύξηση των κρουσμάτων, πολύ φοβάμαι ότι πλησιάζει το δεύτερο κύμα της πανδημίας και δεν ξέρουμε την εξέλιξή της. Αντισταθήκαμε με επιτυχία στο πρώτο κύμα συμπεριφερόμενοι όλοι μας με σωφροσύνη και υπευθυνότητα πέρα από κάθε προσδοκίααλλά ανησυχώ μήπως δεν θα αντέξουμε σε ένα δεύτερο αν αυτό προκύψει, λόγω της ψυχολογικής
κυρίως κούρασης και της έλλειψης αντοχής και υπομονής εξαιτίας των συσσωρευμένων προβλημάτων . Επίσης φοβάμαι μήπως δεν αντέξουν το σύστημα υγείας και η οικονομία μας . Θα πρέπει όλοι μαζί, κρατική μηχανή και πολίτες να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να κρατήσουμε την κατάσταση στα σημερινά επίπεδα. Διαφορετικά η πολύ δύσκολη κατάσταση θα γίνει τραγική. Ίσως να
υπάρξει και πλήρης κατάρρευση. Με ανησυχεί πολύ όμως και το “μετά”.
-Δηλαδή;
-Ήδη οι υποχρεώσεις πάρα πολλών επιχειρήσεων και ελευθέρων επαγγελματιών, όπως οφειλές ασφαλιστικών εισφορών, χρεών προς το δημόσιο κλπ έχουν διογκωθεί επικίνδυνα, ενώ και οι
υποχρεώσεις των εργαζομένων, όπως δόσεις δανείων, λογαριασμών ΔΕΚΟ κλπ, επίσης χτυπάνε κόκκινο. Αν πάρουμε το αισιόδοξο σενάριο ότι όλα θα τελειώσουν σύντομα γεννάται το ερώτημα πως θα
καλυφθούν όλες οι συσσωρευμένες υποχρεώσεις;
-Και τι προβλέπετε για όλα αυτά;
-Τι να προβλέψω; Σε ότι αφορά το Δημόσιο τα πράγματα είναι «απλά». Είναι ένας αυτοματοποιημένος μηχανισμός. Θα προβεί σε κατασχέσεις καταθέσεων, κατασχέσεις ακινήτων και ότι άλλο προβλέπει ο
Νόμος. Όμως έτσι αρχίζει ένας φαύλος κύκλος. Θα κλείσουν επιχειρήσεις, θα δημιουργηθούν στρατιές ανέργων και τα περισσότερα χρέη θα καταστούν ανεπίδεκτα είσπραξης μιας και δεν θα υπάρχουν
εισοδήματα για να αποπληρωθούν. Σε ότι αφορά τις οικονομικές διαφορές μεταξύ ιδιωτών – επιχειρήσεων, ιδιοκτητών ακινήτων, κλπ – φοβάμαι πως οι περισσότερες περιπτώσεις θα καταλήξουν στις δικαστικές αίθουσες. Αυτό όμως δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα στον χώρο της Δικαιοσύνης. Σκεφθείτε ότι λόγω του lockdown αλλά και της θερινής περιόδου όπου αναστέλλεται η ουσιαστική λειτουργία (η εκδίκαση των υποθέσεων) των Δικαστηρίων, πόσες χιλιάδες υποθέσεις σε όλη την Ελλάδα έχουν μετατεθεί για το μέλλον και πρέπει να εκδικαστούν μαζί με τις προγενέστερες και ήδη προσδιορισμένες υποθέσεις. Αν σε αυτά προσθέσουμε και ένα μεγάλο αριθμό νέων αγωγών που θα έχουν σχέση με την περίοδο αυτή αναρωτιέμαι πως θα καταφέρουν οι Δικαστές, οι Δικαστικοί υπάλληλοι αλλά και οι Δικηγόροι να ανταπεξέλθουν σε ένα τέτοιο τεράστιο όγκο υποθέσεων. Με προβληματίζει πολύ αυτή η κατάσταση.
-Έχετε κάποια πρόταση για να αντιμετωπισθούν αυτά τα προβλήματα;
-Είναι ένα πολυσύνθετο θέμα που δε νομίζω ότι μπορεί να απαντήσει ένας δικηγόρος ή ένας οικονομολόγος μόνο. Μια σκέψη ή πρόταση αν θέλετε είναι τα χρέη που δημιουργήθηκαν την περίοδο του
Κορωναϊού να διαχωριστούν, να παγώσουν και η αποπληρωμή τους να γίνει σε μικρές δόσεις χωρίς προσαυξήσεις με εκκίνηση των δόσεων στο απώτερο μέλλον . Αυτά σε ότι αφορά τις συσσωρεύμενες
υποχρεώσεις έναντι του ευρύτερου Δημοσίου και των τραπεζών. Σε ότι αφορά τις οφειλές μεταξύ ιδιωτών θα πρότεινα κάτι αντίστοιχο. Δηλαδή αυτό που ονομάζουμε εξωδικαστική διευθέτηση-επίλυση
των διαφορών, κάτι άλλωστε που η πλειονότητα των συναδέλφων μου εδώ και αρκετά έτη προσπαθεί, εφαρμόζει και επιτυγχάνει σε όσες υποθέσεις βέβαια αυτό είναι εφικτό και δεκτικές συμβιβασμού . Ακούγεται κάπως παράδοξο αυτό γιατί, όπως εσφαλμένα πιστεύουν κάποιοι, είναι αντίθετο δήθεν προς τα επαγγελματικά μας συμφέροντα, όμως είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, έχοντας επικρατήσει η άποψη ότι προς το συμφέρον όλων (αντιδίκων και δικηγόρων) είναι καλύτερος ένας εξώδικος έστω και αρκετές φορές κακός συμβιβασμός παρά μία πολυδάπανη και
μακροχρόνια αντιδικία. Αλλά είναι μια περίοδος στην οποία η κοινωνική συνοχή είναι απολύτως αναγκαία και απαραίτητη για να βγούμε από την περιπέτεια αυτή. Πιστεύω ότι είναι πλέον μονόδρομος να
αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα όχι σαν άτομα αλλά σαν κοινωνία και μόνο έτσι θα βγούμε άπαντες κερδισμένοι.
-Θέλετε να προσθέσετε κάτι άλλο;
-Μια ευχή και μια προτροπή. Να τελειώσει γρήγορα αυτός ο ύπουλος εχθρός που ονομάσαμε Covid19 και ο καθένας από το δικό του μετερίζι να δώσει τον αγώνα του για να βγούμε γρήγορα από τον κίνδυνο που απειλεί πρωτίστως το πολυτιμότερο αγαθό μας την υγεία και μετά την οικονομία μας.
-Σας ευχαριστώ.
-Εγώ σας ευχαριστώ για την φιλοξενία και συγχαίρω το must γιατί είναι ένα ανοιχτό βήμα σε όποιον έχει
κάτι να πει.