Του Φώτη Βακιρτζηδέλη
Πάει και αυτό το πρωτάθλημα. Δηλαδή οι αγώνες τελείωσαν. Το πρωτάθλημα (αν) θα τελειώσει στις δικαστικές αίθουσες και στα πολιτικά γραφεία. Πρωταθλητής ο "γνωστός" με τον "γνωστό" τρόπο.
Όπως σε κάθε μαζική κοινωνική ή εμπορική δραστηριότητα έτσι και στο ποδόσφαιρο επικρατούν οι πολιτικές και οικονομικές συνθήκες της κάθε εποχής. Την δεκαετία της διάλυσης, σε όλα τα επίπεδα, που διανύουμε την εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο το ποδόσφαιρο.
Δεν ευθύνεται η Νέα Δημοκρατία μόνο, ούτε ξεκίνησε τον χρόνο που κυβερνάει αυτή, για τον απόλυτο εξευτελισμό του πιο λαοφιλούς αθλήματος. Η κάθε Κυβέρνηση προσπάθησε να προσεταιρισθεί τις υπάρχουσες “παράγκες” (ναι, δεν είναι μόνο μια) ή να δημιουργήσει νέες δικές της. 
Όλες οι Κυβερνήσεις υπέκυψαν στον πειρασμό να ελέγξουν προς όφελος τους τις «μεγάλες δυνάμεις» αλλά και τις «σκοτεινές παρέες» του ποδοσφαίρου για να εκμεταλλευθούν τις χιλιάδες οπαδών που ακολουθούν – όπως τα πρόβατα τον τσομπάνη. Φυσικά δίνοντας στα “πρόβατα” λίγο σανό. Καμιά στημένη νίκη, κανένα κλεμμένο τίτλο και λίγη ικανοποίηση για την ξευτίλα του – εκάστοτε – μισητού αντιπάλου.
Και τι δεν είδαμε τα τελευταία χρόνια. Πρόεδρο να μπουκάρει κουμπουροφόρος στον αγωνιστικό χώρο (Ιβάν), πρόεδρο να αρπάζει και να στρίβει με δύναμη τα “κάκαλα” ξένου διαιτητή στο ημίχρονο αγώνα (Τίγρης), πρόεδρο να βρίζει χυδαία τους πάντες που δεν τον χειροκροτάνε. Και μόνο ο ΜΕΓΑΛΟΣ δεν μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί ο ίδιος. Γιατί αυτός έχει τον Καραπαπά για τσαμπουκά (θυμάστε στο πρώτο αγώνα τις κλειστές κάμερες και τη μπούκα στο δωμάτιο του VAR να υποδεικνύει ποια σκηνή θα δείξουν στον διαιτητή;) και τον παππού-Σάββα που κάθε δήλωση του σε παραπέμπει ή σε βαρύ εγκεφαλικό ή σε γεροντική άνοια. Ε, καλά. Έχει και φίλο τον Υφυπουργό Αθλητισμού, τον διαβόητο Αυγενάκη ντε, ο οποίος σε μια νύχτα αλλάζει Προέδρους επιτροπών και σε λίγες ώρες βγάζει τις έωλες και παράνομες (σύμφωνα με το CAS) αποφάσεις που θέλει. ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ λέει ο Νόμος. Και έρχεται μετά Κυβέρνηση για να καλύψει την γελοιοποίηση της να αλλάξει τον Νόμο με έναν άλλο παράνομο. Και έρχεται το χαστούκι του CAS το οποίο ακυρώνει την γελοία κατηγορία με την εντολή να γίνει μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ και ΔΙΚΑΙΑ δίκη της υπόθεσης. “Ξαφνικά” παραιτούνται και άλλοι Δικαστικοί, η Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ δεν μπορεί πλέον να συγκροτήσει νόμιμη σύνθεση για να εκδικάσει την υπόθεση ΠΑΟΚ-Ξάνθης, μετά τις δύο νέες παραιτήσεις των κ.κ. Βόκα και Βλαχοπαναγιώτου. Και ποιος θα επιβάλλει ποινές ή θα αθωώσει τους «κατηγορουμένους» για να μπορέσει να επικυρωθεί η βαθμολογία;
Έλα μωρέ! Στην Ελλάδα είμαστε. Κάτι θα βρούμε…
Από την εποχή του Μπάρμπα-Θωμά, του …κοκαλιάρη και του «ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να νικάνε και όλοι οι άλλοι να πάνε να γ….ουν» τα πράγματα – δυστυχώς - χειροτέρευσαν πολύ. Τότε υπήρχε η παράγκα. Τώρα υπάρχουν πολυκατοικίες ολόκληρες.
Και όπως και στην πολιτική βρίζουμε τη Τετάρτη αυτόν που μας έκλεψε την σύνταξη ή τον μισθό, την Παρασκευή τον αποθεώνουμε στην συγκέντρωση και την Κυριακή τον ψηφίζουμε για να τον ξαναβρίσουμε την άλλη Τετάρτη που θα μας κλέψει κι’ άλλα έτσι και στο ποδόσφαιρο. Χιλιάδες πρόβατ..., ε συγνώμη, οπαδοί μαζευόμαστε σε φιέστες για να γιορτάσουμε ακόμη έναν “τίμιο” τίτλο ή κάνουμε μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την “αδικία” που μας έγινε.
Η ίδια ιστορία κάθε φορά, επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Τότε, μέσα στην πλαίσια της σχέσης πολιτικής εξουσίας και ποδοσφαιρικών συμμοριών κρύβονταν τεράστιες δουλειές (ΟΤΕ, εξοπλιστικά, ολυμπιακοί αγώνες).
Σήμερα; Σήμερα με τη κάλυψη του ποδοσφαίρου, πολιτική επιρροή μέσω περίεργων αγορών ΜΜΕ και με περίσσιο θράσος ανοιχτής πολιτικής στήριξης. Ποιών; Έλα τώρα που δεν ξέρετε. Φυσικά με αντάλλαγμα κάποιον τσίγκινο τίτλο για να έχουμε και κάτι να δείξουμε στο κοπάδι.
Και η μπάλα που αγαπάμε; Και το “Ελληνικό πρωτάθλημα”;
Τι να σας πω κι’ εγώ; Είδατε εσείς πουθενά να παίζουν μπάλα; Είδατε πουθενά “Ελληνικό ποδόσφαιρο”; Κάποιοι περίεργοι κλωτσάνε μια μπάλα και όπου πάει αυτή. Και σε κάθε ομάδα παίζουν και 2-3 Έλληνες ποδοσφαιριστές. Αν και όταν πάτε σε κάποιο γήπεδο νιώθετε ότι συμμετέχετε σε κάποια ποδοσφαιρική γιορτή; Ή θα νιώθετε ότι πάτε σε πόλεμο και παρακαλάτε να γλυτώσετε ή είστε με το ρολόι στο χέρι για να τελειώσει το ανιαρό μαρτύριο αυτού που βλέπετε.
Αλλά η πίστη στην “θρησκεία” πίστη, έτσι;
Σ.Σ.: Εμείς που αγαπάμε την μπάλα υποφέρουμε για τον εξευτελιστικό τρόπο που χρησιμοποιούν το “παιχνίδι” μας κάποιοι καιροσκόποι και πονηροί πολιτικοί και κάποιοι λεφτάδες “επενδυτές” και οι μπράβοι τους. Φυσικά στα χρόνια μας, τα χρόνια της κρίσης, της εργασιακής ανασφάλειας, των πενιχρών συντάξεων, του αβέβαιου μέλλοντος των παιδιών μας και τώρα τελευταία και του Covid19 το ποδόσφαιρο είναι το τελευταίο που θα έπρεπε να μας απασχολεί. Αλλά, να! Ήταν μια βαλβίδα εκτόνωσης για μας που δεν έχουμε κότερο ή σπίτι με πισίνα στην Μύκονο. Και την βαλβίδα αυτή την έκλεισαν τόσο σφιχτά που νιώθουμε να πνιγόμαστε.
