ΓΙΑ ΕΜΑΣ
Ο κόσμος αλλάζει και μαζί του αλλάζουμε και εμείς. Αργά, βασανιστικά, αδυσώπητα αλλά και δυσοίωνα. Μπετοναρισμένες ιδεοληψίες θρυμματίζονται και τα «ηρωικά λουλούδια» που φύτρωναν στις ρωγμές του τσιμέντου μαραίνονται ή φυτρώνουν σε άλλες πολιτείες .
Οι εξελίξεις τρέχουν, η οικολογική καταστροφή του πλανήτη μας συνεχίζεται, η οικονομική κρίση μας συνθλίβει και δεν έχει φθάσει ακόμη στην κορύφωση της, φόβος και ανασφάλεια παντού... Αλλά εμείς ελπίζουμε ακόμη. Για αυτόν τον λόγο είπα να το δοκιμάσω!
Τόσα και τόσα «ταξίδια» έχω κάνει στη ζωή μου, σκέφτηκα, γιατί όχι κι αυτό; Κι έτσι βρέθηκα στη θέση να εκτίθεμαι και πάλι στην κρίση σας, μαζί με όλη την ομάδα των συνεργατών μου. «Ένα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων ξεκινά πάντα από ένα μικρό βήμα» είπε ο Λάο Τσε. Και εμείς τολμήσαμε να ξανακάνουμε το πρώτο βήμα. Έτσι βγήκε πάλι νέο “τεύχος” του must. Από μια ομάδα νέων ανθρώπων. Κάποιοι από αυτούς επιστήμονες ή επαγγελματίες με κύρος και βαρύ όνομα στην τοπική κοινωνία αλλά «παιδιά». Αλλά όλοι με άποψη, με ευαισθησίες, με όνειρα, με προτάσεις αλλά κυρίως με σεβασμό απέναντι σας.
Και όλοι μαζί θα βαδίσουμε τον δημιουργικό δρόμο που επέλεξε να ακολουθήσει το must και τελικά θα προσπαθήσουμε να κατακτήσουμε το «Έβερεστ». Και όσοι θέλουν ας μας ακολουθήσουν.
ΓΙΑ ΕΣΑΣ
Μόλις επισκεφτήκατε το δεύτερο “τεύχος” του ηλεκτρονικού περιοδικού must. Ζητήσατε το must να έχει περισσότερες απόψεις. Ξεκινήσαμε λοιπόν με συνεντεύξεις και αντί να φιλοξενήσουμε ένα από τα χιλιοπαιγμένα βαριά ονόματα της show biz, φιλοξενήσαμε την περασμένη εβδομάδα μια νεαρή Λαρισαία συγγραφέα με άποψη. Την Έλενα Σαλιγγάρα. Μας παίδεψε, είναι αλήθεια, λίγο το θέμα με την εμπορικότητα του ονόματος και τελικά υιοθετήσαμε την δεύτερη άποψη. Το “τεύχος” αυτό φιλοξενεί μια γυναίκα που δίνει τον δικό της αγώνα για την αποδοχή των ΑΜεΑ σαν ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Την Σύλβια Αντώναρου. Επίσης αυτό must περιέχει στην ύλη του δύο “αιρετικά” κείμενα, και λέω “αιρετικά” γιατί δύσκολα κάποιοι τα αγγίζουν. Είτε γιατί δεν θέλουν να αντιπαρατεθούν με χώρους και φορείς, είτε γιατί ακόμη και σήμερα υπάρχουν αντιλήψεις με αρκετή δόση εγωισμού που δεν αντέχουν την κριτική μια και για όλα «φταίνε οι άλλοι». Αφορούν την δική μας ευθύνη σε όσα συμβαίνουν στην χώρα, στους χώρους εργασίας ή στην κοινωνία και την αλήθεια για τις διαφορές μεταξύ «φιλανθρωπίας» και αλληλεγγύης. Τα δύο άρθρα ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές που έχει βάλει το περιοδικό στην προσπάθεια του να διαμορφώσει ένα καθαρά ελεύθερο βήμα που δεν θα θάβει απόψεις, ιδέες, γεγονότα ή καταστάσεις που έτσι και αλλιώς υπάρχουν. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλοι συμφωνούμε με όλα αυτά. Αλλά ΠΟΤΕ δεν θα σας στερηθεί το δικαίωμα να ξέρετε, για να μπορείτε να κρίνετε. Τα υπόλοιπα θέματα τα κρίνουν, τα σχολιάζουν ή τα παρουσιάζουν οι συνεργάτες μας ο καθένας με τον δικό του προσωπικό τρόπο και στυλ. Πάντως οι περισσότεροι είναι επηρεασμένοι από την λανθασμένη πορεία της κοινωνίας μας. 0 προβληματισμός πάνω σε ζητήματα επικοινωνίας αποτελεί κύρια επιδίωξη μας. Το “περιοδικό” φιλοδοξεί να δει να πως αναδεικνύονται μέσα από τη σύγχρονη γλώσσα της ηλεκτρονικής επικοινωνίας καινούργιες ιδέες και τρόποι προσέγγισης. Και περιλαμβάνει απ’ όλα. Παρελθόν (θυμίζοντας μας διαφημίσεις περασμένων δεκαετιών), παρόν (με την κατάσταση – ή κατάντια – της κοινωνίας αλλά και με τις εστίες αντίστασης σ’ αυτήν) και μέλλον (με κείμενα που αφορούν νέα παιδιά ή τις νέες τεχνολογίες). Προσκαλούμε όλους τους αναγνώστες και ιδιαίτερα τους νέους να συμβάλλουν στην ανανέωση του τρόπου επικοινωνίας με τη συμμετοχή τους στην ηλεκτρονική αυτή έκδοση του must στο mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.. Γίνετε ενεργοί αναγνώστες και κρίνετε τα άρθρα του περιοδικού, στείλτε τις δικές σας ιδέες, απόψεις ή φωτογραφίες και δημιουργήστε έναν δικό σας χώρο ενημέρωσης και επικοινωνίας. Γιατί το must είναι δικό σας.
Σ.Σ. θα ήθελα (εκπροσωπώντας και όλους τους συνεργάτες μου) να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου όλους εσάς που με τις ευχές σας μας δίνετε κουράγιο να συνεχίσουμε και με τις παρατηρήσεις ή υποδείξεις σας να γινόμαστε καλύτεροι. Και θα κλείσω με την ευχή της φίλης μου Κακίας Τσάτσου που με έκανε να ονειρεύομαι διάφορα πράγματα: «Καλοτάξιδο».
Φώτης Βακιρτζηδέλης