Του Φώτη Βακιρτζηδέλη
Για πολλά χρόνια ήμασταν συνηθισμένοι σε κάθε εκδήλωση, αθλητική ή πολιτιστική, να βλέπουμε διάσπαρτους στον χώρο τους Εθελοντές Σαμαρείτες Διασώστες και Ναυαγοσώστες του τμήματος της Λάρισας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, τους “φίλους μας με τα κόκκινα” όπως τους αποκαλούσαμε.
Άρτια εκπαιδευμένοι και με τον κατάλληλο εξοπλισμό βλέπαμε την ματιά τους να σκανάρει τον χώρο που επιτηρούσαν πάντα έτοιμοι να επέμβουν σε περίπτωση ατυχήματος ή κάποιου έκτακτου συμβάντος όπως π.χ. ένα καρδιακό επεισόδιο. Η παρουσία τους, αλλά και επέμβαση τους όσες φορές χρειάσθηκε, παρείχε σε όλο τον κόσμο ένα αίσθημα ασφάλειας. Είχαν γίνει ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Η συμπεριφορά τους αλλά και η αίσθηση του καθήκοντος τους έκαναν την πιο αγαπημένη εθελοντική ομάδα της πόλης μας. 
Ξαφνικά – κάπου στις αρχές του καλοκαιριού – χάθηκαν. Διάφορες εκδηλώσεις (Μαραθώνιοι, ποδηλατοδρομίες ή συναυλίες) έμειναν ακάλυπτες από μια άμεση επέμβαση για παροχή πρώτων βοηθειών σε περίπτωση κάποιου περιστατικού. Στην αρχή, όπως πολλοί άλλοι, δεν έδωσα σημασία στο γεγονός. Όμως ένα δημοσίευμα της εφημερίδας “Ελευθερία” έκανε κάποιο κόκκινο λαμπάκι να αναβοσβήνει στο μυαλό μου. Η καλή δημοσιογράφος Ζωή Παρμάκη με ένα κατατοπιστικό άρθρο της έδινε με σαφή τρόπο τα πραγματικά περιστατικά αλλά τα συμπεράσματα που έβγαιναν απ' αυτά μόνο λογικά δεν ήταν. Τους επιβλήθηκε η ποινή της απομάκρυνσης από την ενεργό εθελοντική δράση τους για ένα έτος. Δηλαδή τους απαγορεύθηκε να προσφέρουν τις εθελοντικές υπηρεσίες τους στο κοινωνικό σύνολο. Η αιτία; Αστεία μεν αλλά και τόσο «περίεργη» που γεννά “πονηρές” σκέψεις. Έστειλαν ένα έγγραφο στο διοικητικό συμβούλιο του Περιφερειακού τμήματος Λάρισας, θέτοντας σειρά ερωτημάτων που αφορούσαν θέματα τμήματος τους. Η απάντηση ήταν η… τιμωρία (!!!) τους. Στα τέλη Ιουνίου το Δ.Σ. του Περιφερειακού τμήματος Λάρισας με μια απόφασή του που πάρθηκε κατά πλειοψηφία (8 υπέρ, 2 κατά), στήριξε την εθελοντική διοίκηση και δήλωσε εμπιστοσύνη στα πρόσωπα που την απαρτίζουν. Όμως η απάντηση ήταν η τιμωρία τους που 
επεβλήθη με απόφαση του αρχηγού των Σαμαρειτών Ελλάδας Ζεκή Μεμέτ Αλή. Με τον κ. Ζεκή Μεμέτ Αλή γνωρίστηκα (για πολύ λίγο) στην βράβευση των Εθελοντών Σαμαρειτών Διασωστών και Ναυαγοσωστών του τμήματος της Λάρισας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού από την Ερασιτεχνική ΑΕΛ για την προσφορά τους στον αθλητισμό. Γνωρίζοντας τις ιδιαίτερες σχέσεις μου με τον τοπικό Ε.Ε.Σ. η Διοίκηση του Σωματείου μου έκανε την τιμή να με καλέσει να απονείμω την αναμνηστική πλακέτα.
Όταν έμαθα τους (αστείους) λόγους της τιμωρίας δεν απευθύνθηκα κατ’ ευθείαν στον κ. Ζεκή Μεμέτ Αλή αλλά για λόγους δεοντολογίας τήρησα την ιεραρχία και μίλησα με το Αρχηγό του Σώματος στην Λάρισα κ. Τάσο Βασιλείου,τον Α΄ Υπαρχηγό κ. Ξενοφώντα Λέτσα και την Β΄ Υπαρχηγό κ. Πόλα Κουρέτσιου. Και οι τρεις (προς τιμήν τους) προστάτεψαν με κάθε τρόπο το έργο και την φήμη του Ε.Ε.Σ. λέγοντας μου ότι αυτά είναι εσωτερικά θέματα και θα λυθούν από τους αρμόδιους. Μόνο μου εξέφρασαν την πικρία και το παράπονο τους για την άδικη, όπως την θεωρούν, τιμωρία τους. Η απάντηση τους δεν με βοήθησε ούτε με ικανοποίησε, απλά έδειξε το ήθος τους. Θα πρέπει εδώ να σημειώσω ότι στο πλευρό τους βρίσκονται σχεδόν σύσσωμοι οι Εθελοντές, οι οποίοι με έγγραφο που φέρει 70 υπογραφές ζητούν να ανακληθεί η ποινή για να λειτουργήσει και πάλι το τμήμα, και το ότι είναι ανάστατοι για όσα συμβαίνουν.
Όμως κάτι δεν μου κάθισε καλά σε όλα αυτά. Ενεργοποιώντας τις γνωριμίες μου με Εθελοντές του Ε.Ε.Σ. σε πολλές πόλεις της Ελλάδας διαπίστωσα ότι αντίστοιχα προβλήματα υπάρχουν και στην Ήπειρο, στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη στην Αττική και αλλού.
Ξεκίνησα μια μεγάλη έρευνα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη. Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα δείχνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πογκρόμ. Κάποιοι τιμωρούνται για λόγους που με το ζόρι θα σήκωναν μια έγγραφη επίπληξη και κάποιοι άλλοι οδηγούνται σε παραιτήσεις.
Η διαίσθηση μου και η επί σαράντα πέντε χρόνια παρουσία μου στον χώρο αυτό με οδηγούν σε κάποια συμπεράσματα τα οποία δεν θα αναφέρω ακόμη πριν συλλέξω όλα τα στοιχεία που θέλω. Όπως κάθε ρεπορτάζ μου θέλω να είναι τεκμηριωμένο και βασισμένο σε πραγματικά στοιχεία. Πηγές υπάρχουν πολλές. Τελευταία έχει δημιουργηθεί και μια σελίδα με τίτλο “Η αλήθεια για τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό” στην οποία γράφονται πάρα πολλά. Σίγουρα δεν θα τα λάβω υπόψιν μου γιατί όλα τα σχόλια είναι ανυπόγραφα και δεν μπορώ να ελέγξω την πιστότητα των καταγγελιών αυτών. Πάντως ςίναι από σοβαρές έως και ανατριχιαστικές.
Και θα αρχίσει μια σειρά συνεντεύξεων με συγκεκριμένα ερωτήματα προς κάθε υπεύθυνο. Από τους αρχηγούς των τοπικών τμημάτων (κυρίως της Λάρισας που μας αφορά) Τάσο Βασιλείου, Ξενοφώντα Λέτσα και Πόλα Κουρέτσιου, τον Πρόεδρο του Δ.Σ. Περιφερειακού τμήματος Λάρισας κ. Σάρρο, τον αρχηγό των Σαμαρειτών Ελλάδας Ζεκή Μεμέτ Αλή και θα φτάσει μέχρι τον Πρόεδρο του Κεντρικού Δ.Σ. κ. Αντώνη Αυγερινό.
Ότι και αν συμβαίνει πάντως σύντομα θα βγει στην δημοσιότητα γιατί αυτό οφείλω στους αναγνώστες του must αλλά και στους Έλληνες πολίτες. Ο Ερυθρός Σταυρός παράγει, τόσο σε παγκόσμιο όσο και Ελληνικό επίπεδο, ένα τεράστιο Εθελοντικό έργο. Όμως ένας Εθελοντικός φορέας που στηρίζει (κυρίως) την λειτουργία του σε δωρεές, χορηγίες και εράνους ανήκει σε ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ και δικαιούμαστε να γνωρίζουμε τι συμβαίνει.
Και θα μάθουμε…
